Joe Jackson (geboren als David Ian Jackson) is een Brits muzikant. Lees verder
Joe Jackson (geboren als David Ian Jackson) is een Brits muzikant. Jackson begon op jonge leeftijd viool te spelen, maar stapte al snel over naar de piano. Vanaf zijn 16e deed hij regelmatig optredens in bars en hij kreeg een studiebeurs voor de Koninklijke Muziekacademie in Londen.
Maar het vooruitzicht om een serieuze componist te worden trok hem niet aan en hij stapte de popwereld in met zijn band Arms and Legs. De band viel na twee niet succesvolle singles uit elkaar. Hierna speelde hij een tijd in theaters en nam een aantal demo's op. In 1978 kreeg hij een contract bij A&M Records.
Vrijwel onmiddellijk wordt het album Look Sharp! opgenomen en in 1979 uitgebracht. Vlak erna volgen de albums I'm The Man en Beat Crazy in 1980. De Joe Jackson Band was erg succesvol en toerde veel. Maar ook deze band viel uit elkaar en Joe deed een stap terug uit de wereld van pop en rock en nam een album vol oude jazz en swingnummers op.
Nadat hij verhuisde naar New York speelde hij met de gedachte om een "popalbum" te maken zonder het gebruik van een gitaar. Iedereen verklaarde hem voor gek. Voordien was de gitaar hét instrument van de pop/rock. Zijn album Night And Day is een groot succes (1982). Het gaat over het leven in New York (later zal hij dit nogmaals doen met Night and Day 2). Het album geeft een goed beeld van de diverse muziekstijlen uit de multiculturele samenleving van de Big Apple.
Steeds meer probeert Joe Jackson meer de klassieke en symfonische kant op te gaan. Symphony No. 1 is een poging van Jackson om een instrumentaal album te maken. Eerder probeerde hij dit al met het klassieke album Will Power. Dit werd geen succes. Ook combineerde hij al eerder klassiek met lichte muziek als met de albums Night Music (1994) en Heaven And Hell (1999). De laatste leek het meest gewaardeerd door het publiek. Symphony No. 1 werd bekroond met een Grammy Award voor Best Pop Instrumental Album. Het was onder andere zo geslaagd doordat beroemde musici als gitarist Steve Vai eraan meewerkten. Vai werkte aan dit album mee omdat Jackson een gitaarsolo had geschreven welke niet uitvoerbaar leek te zijn. Het was voor Vai een uitdaging om deze compositie toch uit te voeren. Jackson zelf speelt geen gitaar en heeft eigenlijk ook helemaal niets met het instrument, getuige ook zijn uitspraak voor het album Night And Day "Hoezo kun je geen "popalbum maken zonder het gebruik van een gitaar" natuurlijk kan dat".
Joe Jackson slaagde er met Symphony No. 1 ook in vier stukken een geheel te laten vormen. Het album heeft wel de klassieke vorm van vier delen, maar toch onderscheidt deze symfonie zich van andere symfonieën door de uitvoering.
In 2003 komt de Jackson-band na jaren weer bijeen en neemt de CD Volume 4 op, gevolgd door een wereldwijde tour. Het album Afterlife ontstaat tijdens deze tour.
Tot grote ergernis van Jackson is het leeuwendeel van zijn omvangrijke catalogus niet meer verkrijgbaar. We spreken over het deel dat hij heeft opgenomen voor A&M. Gekocht door Polygram en later in handen gekomen van Universal. Met name deze maatschappij heeft een vloed van verzamelalbums en "Greatest Hits" uitgebracht inclusief nummers die Jackson nooit op CD wilde hebben. Zoals bv. The Harder They Come, een nummer van Jimmy Cliff. Het album Mike's Murder is wel op LP (1983) verschenen, echter nooit officieel op CD.
In 2005 heeft Jackson een serie concerten gegeven in de Verenigde Staten en Europa. Samen met strijkkwartet Ethel en de zanger/producer/componist Todd Rundgren. Ieder van de deelnemers speelde een eigen set, waarna men gezamenlijk terugkwam voor een toegift. Nieuw in deze reeks optredens was dat Joe Jackson een soloset speelde. Tijdens deze optredens speelde hij een nieuw, nog niet eerder uitgebracht nummer, Citizen Sane genoemd.
In 2006 is een nieuwe reeks concerten gestart onder de naam "Joe Jackson Trio", waarbij Jackson samen met zijn oude maten Graham Maby en Dave Houghton opnieuw door de VS en Europa is gaan toeren. Het eerder genoemde Citizen Sane en een aantal andere nieuwe nummers werden tijdens deze tour gespeeld. Ook het oudere, nog ongepubliceerde Drunk Song, dat Jackson in 1999 al had gespeeld tijdens de "Just For The Hell Of It" sessies, beleefde tijdens deze tournee een revival. Jackson is in het najaar van 2007 met het trio de studio ingegaan voor de opname van een nieuwe CD, Rain, die begin 2008 uitkwam.
Hoewel Jackson vaak zelfverzekerd en rustig overkomt is hij toch vaak onzeker en verlegen en weet hij vaak niet of het publiek werkelijk zo enthousiast is. Ook gaat het verhaal dat Jackson een concert (of zelfs meerdere concerten) heeft afgebroken omdat het publiek niet stil genoeg was.
In 2012 verschijnt de CD The Duke, waarop Jackson nummers van Duke Ellington interpreteert. Deze uitgave wordt gevolgd door een Europese tournee. De CD Fast Forward verschijnt in oktober 2015. Opgebouwd uit 4 songs in 4 verschillende steden. Respectievelijk New York. Amsterdam, Berlijn en New Orleans.