Louis de Broglie - L'électron magnétique (Théorie de Dirac) - 1934

Collatie; viii, 315 pp.

Conditie; Van origine een softcover die fraai is herbonden in halflinnen met gemarmerde platten en goudgestempelde rugbetiteling. De originele voorzijde van het omslag is behouden en meegebonden.
Het boek is iets beduimeld en heeft her en der wat nette aantekeningen met potlood in de kantlijn of blanco pagina's, eigenaarskenmerk op schutblad.

¶ De Broglie is beroemd geworden door zijn hypothese dat deeltjes ook golfeigenschappen bevatten. Aan het begin van de twintigste eeuw verklaarden natuurkundigen natuurlijke verschijnselen in termen van deeltjes of elektromagnetische straling. Dit inzicht veranderde in 1905 met een publicatie van Albert Einstein waarin hij postuleerde dat elektromagnetische straling uit deeltjes zou bestaan. Ook toonde Einstein met de relativiteitstheorie aan dat materie een vorm van energie is. Einstein verklaarde dat elektromagnetische straling zich ook gedroeg als materie in de vorm van fotonen.
Beïnvloed door Einsteins werk bedacht De Broglie een tegengesteld idee. Als licht zowel een golf- als deeltjeskarakter heeft, dan zouden materiedeeltjes zich onder bepaalde omstandigheden ook moeten gedragen als golf. Zo legde hij voor dat bijvoorbeeld een elektron zich ook kan gedragen als was het een golfbeweging (debrogliegolf) met een golflengte λ = h/p, waarbij p de impuls van het elektron is en h de constante van Planck. Zijn hypothese van materiegolven werd in 1927 voor het eerst experimenteel waargenomen.
Bron: WIkipedia